تأثیر ورزش های ویلیام و ثبات دهنده بر عملکرد بیماران با کمر درد مزمن مکانیکال

چکیده: زمینه و هدف: تمرین، یکی از مهم ترین درمان های توصیه شده به بیماران با کمردرد مزمن می باشد که تأثیرات اثبات شده ای در بهبود عملکرد و کار بیمار می گذارد. هدف از این مطالعه، مقایسه تأثیر دو روش ورزش های ثبات دهنده و ویلیام بر بهبود عملکرد بیماران با کمردرد مزمن مکانیکال می باشد. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 34 بیمار زن با کمردرد مزمن به طور تصادفی در یکی از دو روش ورزش های ثبات دهنده (17 بیمار) و ورزش های ویلیام (17 بیمار) قرار گرفتند. هر دو گروه به مدت 14 جلسه تحت درمان مورد نظر قرار گرفتند. داده ها بر اساس پرسشنامه درد mcgill، ناتوانی در کارهای روزمره قبل و بعد از درمان جمع آوری و داده ها با استفاده از آزمون های t مستقل و t زوجی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نمره درد در گروه ورزش های ثبات دهنده از 3/7±5/33 به 7/11±4/14 (001/0>p) و در گروه ورزش های ویلیام از 2/7±8/31 به 107±5/11 (001/0>p) تغییر یافت. تغییر میانگین ناتوانی در کارهای روزمره در هر دو گروه معنی دار بود (05/0>p). آنالیز اطلاعات هیچ تفاوت مشخصی را در درد گزارش شده و ناتوانی گزارش شده در کارهای روزانه بین دو گروه نشان نداد (05/0